De golfhoogte rechts tijdens de zes dagen durende cycloon. Links het ‘ijsgebied’ (afb: UvW)

In januari van dit jaar werd het gebied rond de Noordpool (70° NB) getroffen door een monsteraschtige cycloon. Die cycloon was nauwkeurig voorspeld, maar niet de grote hoeveelheid zeeijs die erdoor verdween. De gebruikte rekenmodellen zullen op dat punt nog heel wat moeten worden ‘aangepunt’, stellen de onderzoekers rond Ed Blanchard-Wrigglesworth van de universiteit van de staat Washington dan ook. Overigens lijkt dat ijsverlies geen relatie te hebben met de klimaatverandering.
De aardopwarming leidt tot ijsverlies maar ook weersverschijnselen kunnen dat veroorzaken, zo blijkt maar eens te meer. De cycloon in januari was de sterkste ooit genoteerd/gemeten in en rond het Noordpoolgebied. De gebruikte weer- en klimaatmodellen onderschatten klaarblijkelijk de invloed van grote golven op het zeeijs.
“Het verdwijnen van het zeeijs in zes dagen tijd was het grootste verlies sedert 1979 en was 30% hoger dan het vorige record”, zegt Ed Blanchard-Wrigglesworth. “De ijsmodellen voorspelden wat verlies maar ongeveer de helft van wat er echt verdween.”

De tijdens de cycloon gemeten luchtdruk was de laagste op die breedte sedert de satellietmetingen in ’79 begonnen. het was een extreme vorm van een typische winterdepressie en -storm. Daar lijkt de klimaatverandering weinig mee van doen te hebben. Er is geen trend te zien in de kracht van de cyclonen en het zeeijsoppervlak was vooraf in de buurt van de historisch normale waarde.
De golven tijdens de cycloon bereikten hoogtes van 8 m en bleven ook op plaatsen waar zich zeeijs bevond opvallend hoog. IJs aan de rand van een ijsschol met een dikte van 2 m bewoog zich op en neer tot over een afstand van wel 100 km. Nadat de storm na zes dagen luwde was het ijs ook een halve meter dunner geworden.

Weinig effect

Uit de analyse bleek dat de atmosferische warmte weinig effect gehad heeft. Er moet dus een ander mechanisme zijn (geweest) dat leidde tot het ijsverlies. Er zijn volgens Blanchard-Wrigglesworth mogelijke verklaringen zoals dat de kracht die de ijsschotsen ondervonden groter was dan het model voorspelde of dat door de starm warm water uit de diepere lagen naar boven werd gestuwd, maar dat is vooralsnog speculatie.

Bron: Science Daily