Science heeft het over broeikasgasuitstoot, maar zet dit grafiekje van de kooldioxideuitstoot bij het artikel. De jaartallen geven het jaar aan waarin die uitstoot daalde in de diverse landen (afb: Science)
De onderzoekers van Climate TRACE – een samenwerkingsverband van academici, milieudenktanks en bedrijven – houden bij hoeveel steenkool, olie en aardgas de wereld verbrandt. Toen de groep maandelijkse schattingen voor januari, februari en maart van dit jaar begon te publiceren, was het onmiskenbaar dat de niveaus lager waren dan in dezelfde periode vorig jaar. “Gaat de uitstoot een piek bereiken? Of is dit allemaal willekeurige ruis?”, vroeg Gavin McCormick, oprichter van het verband, zich af.
De piek in koolstofuitstoot ligt al enkele jaren net buiten bereik, aangezien de totale uitstoot elk jaar met zo’n 1% is gestegen. Hoewel Europa en de Verenigde Staten de piek in koolstofuitstoot jaren geleden al bereikten, heeft de collectieve belasting van de samenleving op de atmosfeer een blijvende neerwaartse trend tegengehouden, behalve in de coronaperiode, maar China lijkt hard te trekken aan de ‘vergroening’ van zijn energievoorziening (ondanks dat het land nog steeds kolencentrales bouwt).
Dat lijkt nu (dus) te zijn omgeslagen. De mensheid zal dan nu wel razendsnel naar een nuluitstoot in 2050 moeten zien te komen, maar dat lijkt dan toch een vrome wens. Vreemd is wel dat Science het heeft over broeikasgassen, maar alleen praat over kooldioxideuitstoot (maar ik=as kan het mis hebben). Dat is niet echt hetzelfde.
Bron: Science