Onderzoekers stellen dat het stijgende aantal lanceringen in de wereld delen van de atmosfeer opwarmen en de ozonlaag aantasten. Grote boosdoener zou het bij die lanceringen ontstane roet zijn.
“Er gebeurt een hoop wat betreft raket- en satellietlanceringen”, stelt zegt Christopher Maloney van het Amerikaanse oceaan- en atmosfeeragentschap (NOAA). “Het is dus belangrijk te weten wat de gevolgen daarvan zijn.”
Bij een lancering komen een grote hoeveelheid kleine deeltjes in de atmosfeer terecht. Het gevaarlijkste daarvan is roet, stellen de onderzoekers. Bij een lancering komen tonnen roetdeeltjes in de stratosfeer (tussen 15 en 40 km boven aardoppervlak). Dat is niveau hoger dan waar vliegtuigen vliegen. Die stoten ook roet uit, maar aanzienlijk minder. Ook vallende satellieten, die in de atmosfeer verbranden, zorgen voor deeltjes in de atmosfeer.
Die deeltjes blijven gemiddeld zo’n jaar of vier in de atmosfeer en kunnen op plaatsen waar gelanceerd wordt voor sterk verhoogde concentraties zorgen.
Met rekenmodellen schatten Maloney en de zijnen wat de effecten van die atmosfeervervuiling zouden zijn. Op basis van die berekeningen kwamen ze uit op een plaatselijke opwarming van de stratosfeer met 1,5°C in twee decennia. Ook de ozonlaag boven het Noordelijk Halfrond zou (licht) te lijden hebben van die lanceringen. Meer lanceringen zouden leiden tot meer opwarming en een groter verlies aan ozon.

Volgens de onderzoekers zorgen de lanceringen voor een uitstoot van duizend ton roet per jaar, Over twintig jaar zou dat kunnen oplopen tot een vertienvoudiging. Voor de lanceringen worden vaak motoren gebruikt die op kerosine draaien, een tamelijk vies aardoliederivaat dat ook in vliegtuigen gebruikt wordt.

Trend

Hoewel volgens Darin Toohey van de universiteit van Colorado, die eerder aan de ‘raketvervuiling’ heeft gerekend, de invloed van de lanceringen klein is ten opzichte van die van bosbranden of kernproeven zou die niet onbetekenend zijn. En die vervuiling neemt toe. “Als je steeds meer roet in de atmosfeer brengt kom je uiteindelijk in een atoomwinter terecht. Het is nog lang niet zover maar hier is aangetoond dat de gevoeligheid erg groot is.” Volgens hem maakte de NASA zich daar tot voor kort niet druk over. “Voor de NASA vormen raketten een uitdaging.”

Vraag is natuurlijk wat we daaraan gaan doen. Mij lijkt het verstandig om, om te beginnen, de plezierreisjes van de rijken der aarde per onmiddellijk te verbieden. Daarnaast zou er een betere coördinatie moeten komen van de lanceringen van allerlei (communicatie)satellieten. Een taak voor de VN? Natuurlijk helpt de verandering van de brandstof, maar de vraag is of daarmee niet weer een ander probleem wordt gecreëerd. Maloney: “Het is belangrijk dat we begrijpen dat zoiets koels als ruimtereizen in feite het leven op aarde beïnvloedt.”

Bron: Wired