Overal in Europa komen en kwamen de boeren in opstand tegen milieu- en klimaatmaatregelen. Reactie van de Europese Unie is schokkend: toegeven. Een deel van het Groene Akkoord van de EU wordt even (?) op de lange baan geschoven. Het klimaat wacht wel, denken ze in Brussel kennelijk.
Boeren vormen een steeds kleiner deel van de Europese bevolking maar ze hebben machtige wapens: hun trekkers. In Nederland trokken de landlieden al in groten getale met hun trekkers naar Den Haag, maar inmiddels zijn de rapen ook gaar in Frankrijk, Duitsland en België. Ze blokkeren met hun trekkers grote wegen en bereiken resultaten waar milieu- en klimaatactivisten jaloers op mogen zijn. Worden, vooral in Duitsland maar ook in Nederland, klimaatactivisten bij het bezetten van stukje autoweg beticht van het in gevaar brengen van de verkeersveiligheid, daar hoor je nu bij een veel massalere verstopping van autowegen geen mens meer over. Meer nog: de verstoorders boeken resultaat.
De hele kwestie van de omvorming van de landbouw in de wereld (te beginnen in Europa) komt met deze laffe reactie uit Brussel vrijwel tot stilstand en te vrezen valt dat dat na de komende Europese verkiezingen niet beter wordt. Het lijkt bij de strijdbare boerenactiegroepen nog niet tot de hoofden te zijn doorgedrongen dat de landbouwsector drastisch moet worden omgevormd, willen we in de buurt komen van de doelstellingen van het klimaatakkoord uit 2015.

Geketend

Dat is natuurlijk niet alleen de schuld van de boeren, want die hebben zich door overheidsvoorlichting en door boerenbanken en de aanpalende industriële sector laten ketenen aan het landbouwsysteem dat we nu kennen. Veel boeren kunnen geen kant meer op.
We, ik bedoel natuurlijk overheden, zouden niet, zoals nu gebeurt, de boeren moeten uitkopen of verplaatsen, maar ze een deugdelijk groen alternatief moeten bieden op kosten van de boerbanken en de aanpalende industriële sector, van al die actoren die mede schuldig zijn aan de toestand waarin die boeren nu geen kant meer op kunnen.
Gebeurt dat? Nee. We steken onze kop diep in de koeienstront en stellen noodzakelijke milieu- en klimaatmaatregelen steeds weer uit. Tot het klimaat er genoeg van heeft. We graven op deze manier ons eigen graf.

arno schrauwers