De ontzuurstoffing van de oceanen in ondiep (a), middeldiep (b) en diep (c) water tussen 1920 en 2000 in mmol/kubieke meter/jaar (afb: Zhou et. al)
Rond 2080 is er in 70% van de oceanen te weinig zuurstof om vissen in leven te houden, zo voorspellen onderzoeksters. Oorzaak is de aardopwarming. Nu blijkt de zuurstofconcentratie op middendieptes, waar een belangrijk deel van de commerciële visvangst van afhankelijk is, al razendsnel te verminderen. Het vorig jaar zou een belangrijke ondergrens zijn overschreden.
Vissen en andere zeedieren hebben ook zuurstof nodig voor hun energievoorziening. Die halen ze uit het in het water opgeloste gas, maar hoe warmer het water wordt hoe minder zuurstof er in kan oplossen. Onderzoekers houden de achteruitgang van de zuurstofconcentraties al jaren bij. De jongste resultaten zijn aanleiding voor grote zorgen bij de onderzoekers.
In deze nieuwe studie zijn voor het eerst klimaatmodellen gebruikt om te voorspellen hoe de ontzuurstoffing van het oceaanwater zal verlopen. De gevolgen zijn ook voor de mens van belang aangezien die ontwikkeling desastreus kan uitpakken voor vispopulaties en andere zeedieren als krabben en kreeften in zeeën en oceanen. Op basis van die modellen stellen de onderzoekers dat in 2080 de verdwijning van zuurstof uit de oceanen en zeeën overal ter wereld zal zijn ingezet.
Die middendieptes (tussen de 200 en 1000 m), de mesopelagische zones, zijn de eerste delen van de oceanen die veel zuurstof zullen verliezen door de aardopwarming. Door het warmere water verdwijnt niet alleen de zuurstof, maar zal ook de vermenging van de verschillende lagen in de oceaan minder worden, is de verwachting. Die middeldiepe lagen zijn extra gevoelig voor ontzuurstoffing aangezien die niet van nieuwe zuurstof wordt voorzien door de zuurstof uit de atmosfeer en door fotosynthese zoals de bovenlaag. Ook de ontleding van algen, een proces dat zuurstof kost, vindt in die middenlagen plaats.
Grootste ecosysteem
“De mens verandert de metabole toestand van het grootste ecosysteem op aarde”, zegt oceanograaf Matthew Long, die niet bij het onderzoek betrokken was. “De gevolgen voor de ecosystemen zijn niet te overzien.” Hij denkt dat die hoogstwaarschijnlijk repercussies zullen hebben op de hoeveelheden vis en andere zeedieren die kunnen worden gevangen en dus voor de voedselvoorziening van veel aardbewoners.
De onderzoeksters bekeken de ontwikkelingen voor ondiep, middeldiep en diep oceaanwater in twee scenario’s: snelle ontzuurstoffing en langzamere. In beide scenario’s verliest de middenlaag het snelst zijn zuurstof in het grootste deel van de oceanen. In het ’trage’ scenario zal die alleen twintig jaar later beginnen dan in het ‘snelle’ scenario. Dat betekent dat de ontzuurstoffing van de oceanen afhankelijk is van het succes waarmee de mensheid de uitstoot van broeikasgassen kan verminderen (maar dat is natuurlijk geen verrassing; as).
Oceanen dichter bij de polen zouden bijzonder vatbaar zijn voor de verdwijning van zuurstof. Hoe dat komt is niet helemaal duidelijk, maar mogelijk zou dat kunnen komen door de snellere opwarming bij de polen.
Rond de evenaar bestaan al zuurstofarme oceaandelen. Die zullen zich uitbreiden, stelt onderzoekster Yuntao Zhou. “Die zones breiden zich uit naar het noorden en zuiden. Daar moeten we meer aandacht voor hebben.” Ze weet niet of de situatie weer ten goede keert als we de broeikasgasconcentraties naar het voorindustriële niveau weten te brengen.
Bron: Science Daily