De PIK-kaart (afb: PIK)

Onderzoek naar klimaatbeleid groeit exponentieel. Van de bijna 85 000 studies die ooit zijn gepubliceerd over beleids-instrumenten voor het beperken van opwarming van de aarde, is goed een kwart van 2020 of later. Onderzoek onder leiding van het Potsdam klimaatinstituut PIK laat, geholpen door ki, nu zien hoe deze enorme kennisstroom is verspreid en legt hiaten bloot. Een bijbehorende webmiddel, de ‘levende systeemkaart’, is bedoeld wetenschap en beleid te ondersteunen bij het nemen van onderzoeks- en beleidsbeslissingen. “In plaats van direct antwoorden te geven op vragen over de effecten van klimaatbeleid, geeft deze studie een overzicht van wat er tot nu toe daadwerkelijk wetenschappelijk is onderzocht”, zegt hoofdauteir Max Callaghan van PIK. “Enerzijds informeert dit onderzoek bestaande hiaten en dus richtingen voor primair onderzoek. Aan de andere kant vergemakkelijkt dit overzicht inzicht in de stand van kennis voor overheden.”

De studie laat onder andere zien dat klimaatbeleid in de twee landen met de grootste broeikasgasuitstoot – China en de VS – het onderwerp is van bijzonder intensief onderzoek.  In Afrika gebeurt er op het gebied van onderzoek en beleid nog erg weinig. De onderzoekers zien een onderzoekskloof voor enkele kleinere landen met bijzonder indrukwekkende uitstootvermindering zoals Griekenland, Denemarken en IJsland, schrijft het persbericht.
Met onderzoekskloof verstaan de onderzoekers het verschil tussen aandacht in onderzoek, het beleid en het belang ervan in de klimaatverandering, zo begrijp ik(=as) het. Zo zijn economische instrumenten vaker onderzocht dan toegepast in het klimaatbeleid en zijn beleidsmaatregelen meer in de praktijk gebracht dan bestudeerd, schrijven de onderzoekers.

Een analyse per beleidsinstrument toont aan dat economische instrumenten – en met name koolstofbeprijzing – veel onderzoek aantrekken, maar dat er een wereldwijde onderzoekskloof is als het gaat om regelgevende instrumenten zoals normen of verboden, staat er in het persbericht te lezen. Ik neem aan dat dat betekent dat het beleid ver achterhobbelt op de stand van de wetenschap.
De studie waarschuwt voor ‘blinde vlekken’. Zo zijn die er met betrekking tot de complementaire voordelen van bepaalde instrumenten wanneer ze worden gebruikt in combinatie met prijsinstrumenten zoals beprijzing. Er is ook een onderzoekskloof met betrekking tot de industriële sector. Die is ‘goed’ voor 23% van de uitstoot van broeikasgassen, 13% van het ingevoerde klimaatbeschermingsbeleid, maar slechts 8% van het onderzoek.

Klimaatonderzoekkaart

“Met deze studie en het bijbehorende interactieve webhulpmiddel zetten we een belangrijke stap om snelle en nauwkeurige reacties op de klimaatcrisis mogelijk te maken”, zegt medeauteur Jan Minx. “Onze onderzoekskaart wordt continu bijgewerkt en biedt een momentopname van het beschikbare kennis. Het is de basis voor een nog ambitieuzer project: een Climate Solutions Evidence Bank, die vervolgens de bestaande kennis over welke klimaatbeleidsmaatregelen werken voor besluitvormers samenvat.”
Volgens Minx zijn er al duizenden klimaatbeleidsmaatregelen ingevoerd, van koolstofbelastingen tot subsidies voor elektrische auto’s. “We moeten nu de sleutelvraag beantwoorden wat in welke context werkt en we moeten dat voortdurend doen, met behulp van kunstmatige intelligentie, om de stand van de kennis bij te houden met het oog op nieuwe onderzoek.”

Bron: Science Daily