Bijna 40% van de bedrijven haalt zijn eigen klimaatdoelstellingen niet of laat die stilletjes verdwijnen (afb: Shawn Kim et al./Nature Climate Change)
Uit een nieuw onderzoek blijkt dat bijna 40% van de bedrijven die koolstof
emissie-doelstellingen voor 2020 hadden vastgesteld, deze niet haalden of die stilletjes lieten verdwijnen. Dat bezorgden de betreffende bedrijven geen noemenswaardige marktnadelen of gevolgen voor belanghebbenden, stellen de onderzoekersters, anders dan bij het niet behalen van financiële doelstellingen. Bedrijven zouden ter verantwoording moeten worden geroepen, stellen de onderzoekersters.
“Dit lijkt inderdaad een kans op een gratis lunch”, aldus Shawn Kim van de universiteit van Californië in Berkeley. “Bedrijven kunnen direct profiteren van de voordelen, zoals een positief mediasentiment en milieuscores, als ze emissiedoelstellingen aankondigen. Het lijkt er echter op dat ze geen gevolgen ondervinden als ze deze doelstellingen niet halen of laten varen.”
De onderzoekersters bekeken meer dan 1000 bedrijven die doelen hebben gesteld om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen tot en met 2020. Deze bedrijven zijn goed voor ongeveer 5% van de jaarlijkse wereldwijde uitstoot. Bijna 61% heeft zijn doelstellingen behaald. Ongeveer 9% mislukte en bij bijna 31% verdween het streven stilletjes.
De hoogste succespercentages behaalden bedrijven in ontwikkelde economieën met een grote persvrijheid. Kim: “We hebben naar 2020 gekeken omdat veel bedrijven doelen stellen die aan het einde van elk decennium moeten worden behaald. 2020 was dus het eerste jaar waarin we de uiteindelijke uitkomst in een grote steekproef konden zien. Het was voor ons een verrassing dat zoveel bedrijven hun resultaten niet transparant openbaar maakten.”
Onder de 88 bedrijven die hun doelstellingen niet haalden gaf slechts een derde in zijn duurzaamheidsverslagen toe dat ze tekortschoten. Slechts drie daarvan kregen media-aandacht.
Er was geen sprake van grote koersbewegingen, dalingen in milieuscores, dalingen in het sentiment in de media of toename in aandeelhoudersbetrokkenheid toen ze de doelstelling niet haalden.
De onderzoekersters verdeelden de 320 bedrijven die stopten met rapporteren over hun doelen in twee groepen: koplopers en achterblijvers. De achterblijvers schrapten in stilte hun doelstellingen, vermoedelijk nadat ze zich realiseerden dat ze zouden falen, terwijl de leiders hun doelstellingen voor 2020 aanpasten met ambitieuzere doelen voor 2030 en daarna.
De onderzoekersters berekenden dat ongeveer 63% van de verdwenen bedrijven met absolute doelen hun doelen niet zou hebben bereikt als ze waren doorgegaan met rapporteren. De sectoren materialen en energie hadden de laagste prestatiepercentages, terwijl de gezondheidszorg en financiën – minder koolstofintensieve sectoren – beter presteerden.
Volgens Kim wijzen de bevindingen erop dat er behoefte is aan betere ondersteuning bij het rapporteren, controleren en meten van de resultaten van de klimaatdoelstellingen, op eenzelfde manier als dat bij de financiën gebeurt. Die doelstellingen hebben volgens hem immers geleid tot aanzienlijke reducties. “Het probleem is dat het kader voor openbaarmaking van CO2-uitstoot nog in ontwikkeling is”, zegt hij. “Er is geen sterke verificatie of controle op deze informatie.”
Toezicht
Zonder verantwoording kunnen bedrijven zich schuldig maken aan groenwassen, omdat ze weten dat ze voordeel kunnen halen uit het bekendmaken van doelstellingen en dat ze geen kosten hoeven te betalen als ze die missen. Zonder meer toezicht leidt dit tot zorgen over de geloofwaardigheid van de doelstellingen voor 2030 en 2050. Kim: “We moeten verantwoording afleggen als we willen dat deze vrijwillige emissiereductiedoelstellingen van bedrijven een effectief instrument zijn om de opwarming van de aarde te beperken.”
Bron: phys.org