India wil de productie van ijzer en staal in 2030 verdubbelen ten opzichte van de huidige productie-capaciteit en dat in een land waarvan de staalindustrie al de meest koolstofintensieve (dus klimaatscha-delijkste) ter wereld is. India’s plannen om de productie van op steenkool gebaseerd staal en ijzer massaal uit te breiden zijn slecht nieuws voor het klimaat, meldt Global Energy Monitor in een rapport (pdf-bestand). Overigens lijken de plannen ambitieuzer dan de werkelijkheid rechtvaardigt.
De staalsector zal naar verwachting de doelstelling van het Internationaal Energieagentschap (IEA) net niet halen, namelijk dat 37% van de wereldwijde capaciteit in 2030 afhankelijk is van elektrische vlamboogovens met lagere emissies, stelt het GEM-rapport.
Het bereiken van deze mijlpaal zal vooral afhangen van India, dat wereldwijd de grootste ontwikkelingspijplijn voor staalproductiecapaciteit heeft, maar overwegend zal vertrouwen op productiemethoden met hogere broeikasgasemissies en op steenkool gebaseerde productiemethoden, is de bange verwachting.
Australië en Brazilië zouden goed op weg zijn naar een ‘groenere’ ijzer- en staalproductie dankzij de grote ijzerertsreserves (???;as) en het potentieel voor hernieuwbare energie.

Een belangrijke indicator voor de vergroening van een van ’s werelds vervuilendste industrieën is binnen handbereik, maar zal afhangen van de vraag of India schonere productiemethoden zal gaan hanteren, zo blijkt uit het jaarrapport van GEM over de wereldwijde ijzer- en staalsector.
Het nieuwe rapport laat zien dat het aandeel van de wereldwijde staalproductiecapaciteit dat afhankelijk is van elektrische vlamboogovens met lagere emissies tegen 2030 naar verwachting 36% zal bereiken, oftewel 868 miljoen ton per jaar), net onder de IEA-doelstelling van 37%. Hoewel het aandeel van de staalproductiecapaciteit dat gebruikmaakt van die techniek sinds het begin van dit decennium geleidelijk is toegenomen, blijft de steenkoolgebaseerde staalproductie nog steeds domineren.

Deze trend is het meest zichtbaar in India, dat van plan is zijn staalproductiecapaciteit tegen 2030 te verdubbelen. India is nu verantwoordelijk voor meer dan tweevijfde van de wereldwijde staalproductiecapaciteit in ontwikkeling (352 Mton/j), vergeleken met ‘slechts’ 140 Mton/j in China.
India is ook goed voor meer dan de helft van de steenkoolgebaseerde staalproductiecapaciteit in ontwikkeling (200 Mton/j). De Indiase staalindustrie blijft de meest koolstofintensieve industrie, met een uitstoot per ton van ongeveer een vijfde tot een kwart meer CO₂ dan de Chinese.

Hoewel India snelle ontwikkelingsplannen aankondigt, moet een groot deel van deze capaciteit nog worden gebouwd. Slechts 12% van de aangekondigde nieuwe capaciteit is in gebruik genomen sinds het land zijn Nationale Staalbeleid van 2017 publiceerde. Het vergelijkbare cijfer voor China is 80%, aldus GEM.

Praatjes?

De ontwikkelingscapaciteit is met meer dan een derde toegenomen – van 258 Mton/j in 2024 tot 352 Mton/j in 2025 – maar de bouw is begonnen met slechts Mton/j (8% van de geplande hoeveelheid). Dit geeft aan dat de ambitieuze groeiplannen tot nu toe meer praatjes dan werkelijkheid lijken.
Astrid Grigsby-Schulte, projectleidster bij GEM: “India is nu de voorloper van de wereldwijde koolstofreductie van staal. Als het land zijn plannen voor groene staalproductie niet uitbreidt, mist de hele sector een belangrijke mijlpaal. Zoals het met India gaat, zo gaat het met de wereld.”

Bron: GEM