Kameleonverf (afb: Ziming Cheng et.al/HArbininstituut)
Alle daken wit zou heel wat schelen aan warmte in huis, maar in de winter zou je daar niks aan hebben. Onderzoekers hebben nu een kameleonverf ontwikkeld die verkleurt met de seizoenen: wit in de zomer en donkergrijs in de winter. Bij temperaturen boven de 30°C weerkaatst te verf 93% van de zonnewarmte. Bij 20°C begint de ‘verzwarting’. ’s Winters is de daktemperatuur dan 4°C warmer dan de omgeving. Lees verder
Biostenen of alleen maar versiersels? (afb: Perla Armaly et. al/Technioninstituut)
Bouwmaterialen voorzien van cyanobacteriën die die materialen versterken door die te verbinden met kooldioxide uit de atmosfeer (af althans daar carbonaat van maakt). Dan sla je twee vliegen in een klap, dachten onderzoeksters onder leiding van Perla Armaly van het Technioninstituut in Haifa (Isr). Die bacteriën zetten de CO2 om in, onder meer, calciumcarbonaat (kalksteen), waardoor de ‘biomix’ (een zand/biomengsel) versteent en sterker wordt. Hun biomix zou het gebruik van cement en beton (grote kooldioxideveroorzakers) in de bouw moeten vervangen, is het idee. Lees verder
De elektrische auto is allesbehalve ‘groen’
De wereld zal duurzamer moeten worden, maar die hang naar verduurzaming vergroot de jacht op voor die ‘verduurzaming’ noodzakelijke grondstoffen (hoe duurzaam is dat?). Kobalt is erg gewild als (onmisbaar?) bestanddeel van accu’s en batterijen. Dat aanlokkelijke materiaal vind je vooral in Kongo, het al jaren door twisten en rampen verscheurde land. Kinderarbeid, mensenrechtenschendingen en milieuschade zijn de ‘bijwerkingen’ van de kobaltjacht. Quentin Noirfalisse en Arnaud Zajtman hebben een documentaire gemaakt over de gruwelijke schaduwkant van ‘verduurzaming’: ‘Cobalt rush: the future of going green/Cobalt, l’envers du rêve électrique.’ (Youtube). Lees verder
Christian Sprau met organische zonnecellen (afb: KIT)
Nu zijn zonnecellen nog vaak van kiezel (silicium), maar als het aan het Duitse onderzoeks-instituut KIT ligt moet de organische zonnecel die leidende positie zo snel mogelijk overnemen. Daartoe heeft het instituut het project SEMTRASOL opgezet. Dat zou staan voor halfdoorzichtige zonnecellen voor de toekomst, maar kan die toekomst dan wel wachten? Lees verder
Ana Maria Martinez werkt in haar lab aan stadsmijnbouw (afb: Sintef/Thor Nielsen)
De coronapandemie was een leerzame periode, maar leren we daar ook van? Ineens bleken er essentiële winkels/bedrijven te zijn en was het mogelijk mensen verboden op te leggen die we anders niet zouden pikken. Als we het hebben over de bestrijding van de klimaatontwrichting, gaat het vaak alleen maar over het terugdringen van de broeikasgasuitstoot en de overgang naar duurzame energie, maar waarom hebben we het niet het niet over essentiële behoeftes? Moeten we vliegen voor ons levensgeluk of autorijden en is wind- of zonne-energie wel zo duurzaam (dan hebben we het natuurlijk niet over de bespottelijke gedachte dat kernenergie en aardgas ‘groen’ zouden zijn)?
Waar halen we de materialen vandaan om een ‘duurzame’ samenleving te scheppen? Nils Anders Røkke van het Noorse instituut laat daar zijn gedachten over gaan, maar ook hij vergeet de ‘noodzaak’ van de behoefte te wegen. We hebben 42 keer zoveel lithium nodig als nu en zeven keer zoveel zeldzame aarden, stelt het Internationale Energieagentschap. Is dat zo? Lees verder
Links het materiaal van een turbineblad, rechts de ‘opbrengst’ (afb: univ. van Aarhus)
Elk systeem heeft zijn houdbaarheidsdatum, of het nou een lichaam is of een windmolen. Het is natuurlijk mooi dat je van wind elektrische energie kan maken, maar daar hebben we materialen voor nodig. De wind blaast zich niet zelf elektrisch. Dus wat doen we met overjarige of kapotte windmolens? Onderzoekers in het Deense Aarhus denken een manier gevonden te hebben om het gebruikte materiaal, en dan hebben we het over epoxyharsen, weer als nieuw te maken, waarbij ze meteen ook het vezelmateriaal (bedoeld voor de versterking van het materiaal) ‘redden’. Het resulterende materiaal zou de grondstof voor nieuwe turbinebladen kunnen zijn. Helemaal tevreden zijn ze nog niet over hun mogelijke oplossing… Lees verder
Bij de cementproductie wordt veel energie gebruikt en komt kooldioxide vrij (afb: WikiMedia Commons)
Vorig jaar meldde Finland al dat onderzoekers daar beton hadden ontwikkeld met een negatieve klimaatvoetafdruk. Nu lijken ook onderzoekers in de VS soortgelijk klimaatvriendelijk materiaal te hebben ontwikkeld. Gebruikten de Finnen, naast cement, groene drab (een afvalproduct van de staalindustrie) en bioas, de onderzoekers in de VS volstaan met biohoutskool vervaardigd van organisch afval als toevoeging aan cement. Dat zou kooldioxide uit de atmosfeer opzuigen tot 23% van zijn gewicht, terwijl het betonproduct qua eigenschappen vergelijkbaar (bijna net zo goed) zou zijn met het op traditionele wijze geproduceerd beton. Lees verder
De thermostaatplaat (afb: Hsu et. al/univ. Chicago)
Takuma Watari (afb: NIES)
Staal is een grote klimaatverpester, want verantwoordelijk voor zo’n 7% van de wereldbroeikasgasuitstoot. Er wordt links en rechts wat geknibbeld aan die uitstoot, maar om in 2050 ‘klimaatneutraal’ te zijn zullen we hoogstwaarschijnlijk moeten bezuinigen op ons staalverbruik, stellen onderzoekers in Japan. Lees verder
Betonrot (afb: WIkiMedia Commons)
Zeewater zou het geheim van de duurzaamheid van het Romeinse beton zijn geweest werd zo’n vijf jaar geleden gevonden. Nu stellen onderzoeksters rond Linda Seymour van het MIT vast dat het Romeinse beton in de tijd alleen maar sterker wordt. Dat zou te maken hebben met het toevoegen van ongebluste kalk (calciumoxide) aan het betonmengsel van. Lees verder