Biologische indeling van L. Pengo (afb: WikiMedia Commons)
De aardopwarming heeft allerlei ernstige gevolgen voor de veroorzaker ervan, maar treft, uiteraard, ook de rest van het aardse leven. Vele soorten worden met uitsterven bedreigd. Een van de oorzaken daarvan is de klimaatverandering (naaste andere antropogene factoren). .
Ander onderzoek laat zien dat die zesde massauitsterving hele geslachten uit het rijk van het leven, waardoor belangrijke takken van de ‘boom des levens’ worden afgesneden en belangrijke natuurlijke functies niet meer kunnen worden vervuld. Die onderzoekers stellen dat de uitsterving van de soorten (en dus ook geslachten) vijfendertig keer sneller gaat dan tot nu toe aangenomen. We zagen de tak af waarop we zitten, zegt een van de onderzoekers.
Voor massale uitsterving van de soorten is de klimaatverandering, een van de oorzaken. Die oorzaak versnelt de uitsterving, stellen de onderzoekers van de universiteit van Arizona. “Wat we de laatste zeven jaar hebben geconstateerd aan verdwijning van soorten komt overeen met wat in andere studies is gevonden in zo’n zeventig jaar”, stelt John Wiens in een bijgaand persbericht.
De onderzoekers waren met name geïnteresseerd in de stekelleguaan (van Yarrow). Die leeft in de bossen van het zuidwesten van de Verenigde Staten en het westen van Mexico. De onderzoekers hadden die al in 2014/2015 bestudeerd. In 2021/2022 wilden ze weten of de bevolking geleden had onder de aardopwarming. Hun antwoord is ja. Ongeveer de helft van de leguaanpopulaties die op lage hoogte leven, is verdwenen: slachtoffer van stijgende temperaturen.
De uitstervingsscore in de laatste zeven (bestudeerde) jaren was volgens de cijfers drie keer sneller dan op basis van historische cijfers bekend was van de 42 jaar daarvoor. Wiens: “Dat is schokkend voor zo’n korte tijd.”
Volgens klimaatmodellen zullen de soorten sneller uitsterven door klimaatverandering, maar dat is voor het eerst ook daadwerkelijk gemeten. “De klimaatverandering kan zeer ernstige gevolgen op de korte termijn hebben.” Als de lijn doorgetrokken wordt kan de stekelleguaan van Yarrow al in 2025 zijn uitgestorven, maar enkele populaties met voldoende genetische diversiteit houden nog stand.
Takken kappen
De mensheid is bezig takken van de boom des levens te kappen, stellen de onderzoekers van de Stanforduniversiteit en van de nationale autonome universiteit van Mexico van de tweede studie uit de inleiding. Dat de mens de oorzaak is van de zesde massauitsterving is geen nieuws, maar volgens hen is het, als dat al mogelijk is, nog een graadje ernstiger. Er verdwijnen niet alleen soorten, maar ook geslachten. De soorten vormen de onderste rang in de indeling van de biologie (taxonomie). Als de soorten de bladeren van de levensboom zijn dat zijn de soorten de takken en twijgjes waar een groep bladeren aan zitten.
De onderzoekers bekeken 5400 geslachten van gewervelden, alles bij elkaar 34 600 soorten. Daarvan waren er inmiddels 1500 soorten verdwenen en 73 geslachten. De vogels hebben het zwaarste verlies geleden, daarna de zoogdieren, amfibieën en reptielen. Tja, er verdwijnen soorten. Dat is pech, maar is het ook erg (zou je kunnen tegenwerpen)? Dat is zo (dat verdwijnen), maar die verdwijning van soorten gaat 35 keer sneller dan de laatste tienmiljoen jaar, stellen de onderzoekers. De mens heeft in zo’n honderdvijftig tot tweehonderd jaar een uitsterfgolf veroorzaakt waar de natuur 18 000 jaar over gedaan zou hebben.
De onderzoekers zeggen niet met doemverhalen te willen komen, stelt Gerardo Ceballos van Stanford. “Het is echter niet ethisch als je de omvang van het probleem niet zou weergeven.” We verliezen de enige metgezellen die we in het universum kennen, voegt zijn collega Paul Ehrlich daar aan toe.
Als een soort verdwijnt dan kan zijnhaar functie worden overgenomen door een geslachtsgenoot (verwante soort), maar als een heel geslacht uitsterft dan valt, om in de beeldspraak te blijven, een hele tak van de levensboom. Dat laat een gat achter dat in geen tienmiljoen kan worden ingevuld. Dat gaat ten koste van ecosystemen en ook, dat lijkt het enige wat voor de mens telt, uiteindelijk ook van de mens (want onderdeel van de natuur, ook al proberen we dat halsstarrig te negeren).
Zo blijkt het verdwijnen van de trekduif als voedselconcurrent en het schaarser worden van roofdieren als wolf en poema in de VS de populatie aan witvoetmuizen aanzienlijk te hebben doen toenemen. Die muisjes zijn een belangrijke drager van de overbrenger van de ziekte van Lyme, de Borreliabacterie. Met als gevolg….
De onderzoekers wijzen er ook op dat elk geslacht dat uitsterft zijn geheimen met zich meeneemt in het graf en wie weet wat we (=de mens) daar nog aan konden hebben gehad. Bovendien kunnen uitstervingen en verlies aan biodiversiteit ook het klimaat beïnvloeden.
De onderzoekers willen dat de mens ook op dit punt actie onderneemt, eerst en vooral in de tropen, waar inmiddels de meeste geslachten thuis waren die zijn verdwenen en/of geslachten hebben die nog maar uit een soort bestaat. “Het idee dat we kunnen blijven leven zoals voorheen en de biodiversiteit kunnen redden is krankzinnig”, zegt Ehrlich. “Het is alsof je de tak waar we op zitten afzaagt.”
Bron: Futura-Sciences, Futura-Sciences