Hoe hoger hoe groener (ook de pretentie). Het onderste cijfer geeft de mate van groenwassen aan van twee bezorgbedrijven (afb: Dorfleitner & Utz)
Gregor Dorfleitner en Sebastian Utz van achtereenvolgens de universiteit van Regensburg en van Augsburg hebben een ‘groenwasindicator’ bedacht om te bepalen hoe ver de groene pretenties van een bedrijf verwijderd zijn van de werkelijkheid. Die indicator is een getal tussen de 0 en de 1. Hoe hoger hoe groener. De harde (?) werkelijkheid zou worden vergeleken met de groene pretenties van het bedrijf.
Eerlijk gezegd lijkt het mij een hele klus om groene blaaskakerij van een bedrijf te berekenen maar het tweetal (Dorfleitner houdt zich onder meer bezig met duurzame financiering en Utz met klimaatfinanciering) vindt daar kennelijk een oplossing voor. Ze baseren zich daarbij op wat zij ESG-gegevens (ESG zijn Engelse afko’s voor milieu, sociaal en bestuur) noemen, de manier waarop het bedrijf zichzelf presenteert, groene marketingkosten, groene activiteit (de twee noemen dat green virtue) om de schijn aan de harde werkelijkheid (ESG-gegevens) te toetsen.
Ze stellen een procedure voor om de variabelen af te leiden uit gegevens die zijn gestructureerd in vijf pijlers van relevante informatie: ESG-gegevens, tekstuele zelfrepresentatie, groene marketingkosten en groenheid voor het berekenen van de schijnbare groene prestaties en harde ESG-gegevens voor het berekenen van de echte groene prestaties.
Deze informatiepijlers omvatten de belangrijkste bedrijfskenmerken die in de bestaande literatuur zijn gedocumenteerd als cruciale aanjagers van groenwassen. “Voor die gevallen waarin de echte groene prestaties in werkelijkheid moeilijk te meten zijn, raden we aan om een schatting te maken met behulp van een indicatorvariabele voor het wangedrag door bedrijven”, schrijft het tweetal. De groenwasindicator is het verschil tussen de schijnbare en de werkelijke groene prestatie op de genoemde groene aspecten.
Literatuuronderzoek
Het voorgestelde raamwerk is gebaseerd op een literatuuronderzoek naar de typologie en drijfveren van groenwassen en kan volgens het tweetal op een brede groep bedrijven worden toegepast. De meeste bestaande benaderingen zouden zijn gebaseerd op een gedetailleerd onderzoek van individuele gevallen.
De groenwasindicator in ons raamwerk is gebaseerd op het verschil tussen werkelijke en gepresenteerde groene prestaties. “Deze aanpak maakt de impliciete berekening van de echte groene prestaties mogelijk met behulp van het concept van een bedrijfswangedragsfactor die helpt de grroenwasindicator te bepalen zonder kennis van de echte (en vaak moeilijk te meten) groene prestaties van een bedrijf”, schrijven ze. Bestaat er zoiets als de bedrijfswangedragfactor? Het lijkt me(=as) goed wat de twee voorstellen, maar hoe hard is de uitslag?
Bron: bdw