Veel bedrijven beweren duurzaam of groen te opereren, maar onderzoeken niet of de beweringen over de duurzaamheid van hun toeleveranciers ook waar zijn, zo zou zijn gebleken uit een rondvraag onder 234 topinkopers. Die inkopers willen ook niet extra betalen aan bedrijven die door onafhankelijke derden op hun duurzaamheid zijn getoetst.
Inkopers geloven maar al te graag beweringen van toeleveranciers dat het er hun (die toeleveranciers) bedrijven duurzaam aan toe gaat in plaats gecertificeerd duurzame bedrijven te belonen.
Onafhankelijke bewijzen voor de duurzaamheid van de toeleveranciers zouden moeten voldoen, maar het lijkt er op dat de inkopers niet bereid zijn daar extra voor te betalen vergeleken bij bedrijven die ze op hun mooie ogen geloven, stellen de onderzoekers.
Voor inkopers is de prijs de allerbelangrijkste factor (24%), zij het nipt achtervolgt door productinformatie (21%) en daar weer kort achter informatie over de gebruikte processen (18%). Ook de netwerken van de toeleverancier waren belangrijk voor de inkopers (15%).

Geen bewijs

“Terwijl verondersteld wordt dat inkopers de voorkeur geven aan bedrijven die overal rondroepen hoe duurzaam ze zijn, wilden wij weten welke vormen van duurzaamheid worden gezien als echte (toegevoegde?;as) waarde”, zegt Sukrit Vinayavekhin van ondernemingsschool Bayes. “Wij vonden geen statistisch relevant bewijs dat de inkopers wilden betalen voor verificatie (van duurzaam produceren; as) door derden.”
De inkopers leken er wel prijs op te stellen dat de aspiranttoeleverancier uit zichzelf de duurzaamheid van haarzijn proces ter sprake bracht. Dat was in hun ogen beter dan daar niet over te beginnen. Dan is het natuurlijk appeltje/eitje voor die toeleveranciers hoog op te geven van eigen duurzaamheid.
Opmerkelijk is dat diezelfde inkopers wel extra willen betalen voor het beveiligen van de (product)informatieuitwisseling of voor het voortdurend aanleveren van informatie tijdens het productieproces.

Bron: phys.org