In de Franse krant Le Monde schrijft de oud-hoogleraar oceanografie Véronique Carignan een opvallend edoch leerzaam stuk over de rol van de wetenschap in het klimaatverhaal. Ze heeft zelf in 2023 ontslag genomen aan de universiteit van Rhode Island omdat ze vindt dat de wetenschap de klimaatcrisis eerder versterkt dan oplost.
Dat heeft volgens haar te maken met dan manier waarop universiteiten en andere wetenschappelijke instellingen worden gefinancierd. Die leidt volgens haar vooral tot wat zij noemt technosolutionisme: oplossingen zoeken in de technische hoek. Als voorbeeld van een volgens haar mislukte technische ‘oplossing’ noemt Carignan de opvang en opberging van kooldioxide. Die techniek werkt in theorie, maar is extreem duur en ineffectief, stelt ze.
We zullen snel moeten handelen en dat betekent dat we ons gedrag zullen moeten veranderen, stelt ze. Daarom vindt ze het vreemd dat slechts 0,12% van het geld voor klimaatonderzoek besteed wordt aan sociaalwetenschappelijk onderzoek. “Het is tijd voor academische wetenschappers om hun prioriteiten te heroverwegen: om hun onschatbare kennis van de klimaatcrisis te gebruiken en om te stoppen met het gebruik van klimaatwetenschap om financiering binnen te halen”, schrijft ze.
De wetenschap zal zich moeten inspannen om mensen zover te krijgen dat zij ook daadwerkelijk bereid zijn hun gedrag te veranderen. Ze haalt Jim Skea aan, voorzitter van het het VN-forum voor klimaatverandering, die zei: “Klimaatverandering is het resultaat van meer dan een eeuw van energie- en landgebruik, van levenswijzen, de consumpptie en de productiemethoden die niet duurzaam zijn.” Dat is noodzakelijker dan zelfstandig werkende robots op de bodem van de oceaan, stelt de ex-hoogleraar.
Bron: Le Monde