Het duurt minder dan duizend jaar alvorens een geavan-ceerde samen-leving de leefbaarheid van de eigen woonplaneet heeft verziekt door opwarming, stellen Amedeo Balbi van de universiteit en Roma Manasvi Lingam van het technologisch instituut Florida, zelfs al gebruiken ze hernieuwbare energie. Dat zou komen door het onvermijdelijke weglekken van de warmte zoals wordt voorspeld door de wetten van de thermodynamica. Hun artikel is onlangs, onbeoordeeld door collega’s, verschenen in arXiv, maar zou later ook in een beoordeelde tijdschrift (kunnen) verschijnen.
De productie van afvalwarmte is volgens de wetten van de thermodynamica een onvermijdelijk gevolg van energieomzetting, stelt het tweetal. Ze gebruikten eenvoudige rekenmodellen en gingen daarbij uit van een aanhoudende exponentiële groei van energieverbruik en de productie van afvalwarmte op aardachtige planten.
De temperaturen zouden volgens die berekeningen stijgen en ook de watervoorziening zal steeds lastiger worden door verlies aan vloeibaar water, schrijven ze. Het maakt niet uit of die energiebronnen uiteindelijk hernieuwbaar zijn. Binnen duizend jaar zal de door die samenleving bewoonde planeet onbewoonbaar zijn geworden. Ze gaan daarbij uit van een bescheiden groei van het energieverbruik met 1% per jaar. Is de groei hoger dan wordt de levensduur exponentieel korter.

Uiteindelijk bekijken de twee drie trajecten die een geavanceerde samenleving zouden kunnen volgen om aan hun thermodynamische noodlot te ontkomen:
1. Geavanceerde samenlevingen die een exponentiële groei van het energieverbruik nastreven voorbij de veilige operationele drempels van de planeet. Die groei zorgt ervoor dat die samenlevingen binnen 1000 jaar uitsterven.
2. De hoogtechnische samenlevingen gaan van de fase van exponentiële groei in energieverbruik over naar een onbepaalde periode van (bijna) nulgroei of zelfs intervallen van negatieve groei.
3. Ze wagen zich buiten hun thuisplaneet(en) en gebruiken daarbij ruimte-infrastructuur voor het produceren en afvoeren van energie, evenals voor het uitvoeren van andere technologische activiteiten zoals, in extremis, het veranderen van de baan van de planeet rond de eigen ster.

Verkassen

De astrofysisci zien op basis van onderzoek scenario 2 niet gauw gebeuren en zelfs als ze maar ietsje groeien in energieverbruik zal de samenleving vroeg of laat oplopen tegen de grenzen die de woonplaneet stelt.

Verkassen naar een andere, bewoonbare planeet lijkt, anders dan wat de geniale Stephen Hawkin de mens aanraadde, een hersenspinsel, gegeven de gigantische afstanden binnen zelfs het eigen Melkwegstelsel. “Als die soort had gekozen voor een evenwicht en geleerd had in harmonie met zijn omgeving te leven dan had die soort misschien wel een miljard jaar kunnen voortbestaan”, zegt Lingham.

Bron: livescience.com