De permafrost rond de Noordpool (paars) (afb: WikiMedia Commons)

In een groot deel van het Noordelijk Halfrond is de bodem ‘eeuwig’ bevroren. Dat is de ‘permafrost‘. Die houdt een hoop broeikasgassen zoals kooldioxide en methaan vast. Die zou zo’n twee keer de hoeveelheid broeikasgassen bevatten als nu in de atmosfeer aanwezig is. Met de aardopwarming zullen die broeikasgassen vrijkomen en de aarde nog heftiger opwarmen. Hoe dat in zijn werk gaat weten de klimatologen niet goed en is het dus zaak dat fenomeen te onderzoeken, maar daarvoor zou het geld ontbreken.
“Wat er gebeurt met de koolstof in de permafrost is een van de grote in onze klimaatmodellen”, zegt Christina Schaedel van het Woodwellklimaatinstituut, hoofdauteur van het Nature-artikel over de grote onbekende. Onderzoekers zouden niet over de middelen beschikken daar meer zekerheid over te verschaffen.
Twee van de elf klimaatmodellen die het VN-klimaatforum ‘neeneemt’, houden rekening met de koolstofcylus in de permafrost. Dat zijn benaderingen die niet erg goed beschrijven wat er echt gebeurt, stellen de onderzoeksters. Door de heftige dooi ontstaan er meren. Daar schijnen die benaderingen geen rekening mee te houden. Dergelijke processen kunnen een grote invloed hebben op het klimaat.

Geld ontbreekt

Er is volgens de onderzoeksters op de korte termijn te weinig geld om de klimaatmodellen op deze en andere punten te verbeteren. Ze wijzen vooral op de financieringsinstellingen voor onderzoek. Die zouden te weinig flexibel zijn bij het toekennen van fondsen als de situatie daarom vraagt. De kennis over het smelten van de permafrost en de emissies die daar het gevolg van zijn is de laatste vijftien jaar al aanzienlijk verbeterd, stellen de onderzoeksters, maar kennelijk vinden ze dat er meer moet gebeuren om ervoor te zorgen dat de juiste maatregelen worden genomen gebaseerd op deugdelijk onderzoek.

Bron: Futura-Sciences