Turbinebladen van windmolens zijn tegenwoordig knap lang (afb: vestas.com)

We moeten naar een maatschappij waar geen afval meer bestaat, maar daar ziet het er voorlopig niet naar uit. Een belangrijk probleem is dat kringlopen (ww) bij het begin moet beginnen: ontwerp een product zo dat dat ook mogelijk is. Rommel niet allerlei materialen door elkaar. Is het product noodzakelijk? En zo kun je je vooraf nog wel een aantal zaken afvragen. Waarom worden duurzame, in de zin van langlevend, materialen als polymeren gebruikt voor kortetermijntoepassingen als verpakkingen? En vooral: hoe haal ik die boel weer terug van de consument/gebruiker? Het moeilijke verhaal van een kampioen van de duurzaamheid (niet dus): windturbines (specifieker, de bladen).
Je zou toch verwachten dat de systemen die je gebruikt om duurzame energie op te wekken zelf ook duurzaam zijn of in ieder geval ingezet met het oog op de onontkomelijke kringloop. Nee, dus. Turbinebladen zijn gemaakt van composieten, dat wil zeggen ze bestaan uit een mengelmoes van materialen om de eigenschappen te krijgen die nodig zijn voor turbinebladen om een hard leven in de onderste atmosfeer te doorstaan. Epoxyhars en koolstofvezels zijn de belangrijkste ingrediënten.
Epoxyhars is op zich al een kringloopkreng, want een thermoharder. Zo’n polymeer verkoolt bij verhitting en is daardoor moeilijk op te werken.
Dan moet je dus weer terug naar de tekentafel. Ontwerp zo’n blad met inachtneming van de afvalfase en de kringloop. Dan lijkt het overstappen op thermoplasten (smeltbare polymeren) een eerste stap. Glasvezel zou koolstofvezel kunnen vervangen.
Siemens Gamesa stelt met Decom Blades volledig recycleerbare turbinebladen te hebben, maar om de een of andere vreemde reden die pas vanaf 2040 te kunnen leveren.

De Deense windmolenbouwer Vestas blijft bij zijn thermoharder als basis voor de turbinebladen. Het bedrijf stelt de thermoharder chemisch is af te breken om er weer een thermoharder van te ‘brouwen’.
In Frankrijk heeft een CNRS-lab  iets soortgelijks gedaan, waarbij ook de koolstofvezels worden gekringloopt. Daardoor gaan de eigenschappen wel wat achteruit. Die omzetting van de epoxyhars en de koolstofvezels zou in een en hetzelfde proces plaatsvinden. Nou kijken of dat ook in de praktijk werkt, die voor veel uitvindingen een erg harde leerschool is.

Bron: Futura-Sciences