Mangrove aan de kust van de Dominicaanse Republiek (afb: WikiMedia Commons)
Mangrovebossen langs de kusten van tropische landen leggen veel koolstof vast. Toch verdwijnen die kustbossen in hoog tempo wat een aanzienlijke toename van de broeikasgas-uitstoot tot gevolg heeft. Nu wordt de uitstoot, door verdwijning van mangrovebos, geschat op 7 teragram (zevenmiljoen ton oftewel 7 megaton) per jaar. Dat zou aan het eind van deze eeuw wel eens kunnen oplopen tot 3392 teragram, ruim 480 maal zoveel.
Mangrovebossen beslaan maar zo’n 0,1% van het aardoppervlak, maar binden een onevenredig grote hoeveelheid koolstof, vooral in de bodem (49% tot 98% van het totaal). Zoals gewoonlijk is de achterruitgang van het mangroveareaal een gevolg van menselijke activiteit zoals landbouw, aquacultuur en bebouwing. Daardoor is de laatste twintig jaar zo’n 158,4 miljoen mangrovekoolstof verdwenen en toegevoegd aan de atmosfeer.
Jennifer Krumins van de universiteit van Montclair (VS) en haar medeonderzoekers keken vooral naar de relatie bevolkingsdichtheid en de koolstofopslag in mangrovebossen om iets te kunnen zeggen over hun rol in het broeikasgasverhaal (en dus het klimaat).
Het bleek dat als de bevolkingsdichtheid steeg tot 300 mensen/km3, stedelijk gebied volgen EU-normen, de koolstofopslag in de mangrovebodem 37% lager was dan in afgelegen mangrovebossen. Toch konden de onderzoekers geen rechtstreeks verband constateren tussen bevolkingsdichtheid en koolstofopslag in mangrovebossen en -bodem.
Mangrovebossen leggen drie tot vier keer meer koolstof vast dan bossen in hogere en lagere breedtegraden maar ook dan tropische regenwouden en spelen een belangrijke rol in het vastleggen van kooldioxide. “Dat geeft het belang aan om die bossen te beschermen”, zegt Krumins, “vooral in dichtbevolkte gebieden. Mangrovebossen zijn belangrijk voor het ‘opslaan’ van koolstof. Het is dan belangrijk om te weten hoe de mens en zijn activiteiten daar invloed op hebben.”
Bron: phys.org