Waterstofproductie in zuiveringsinstallaties (afb: wasser-abwassertechnik.com)

Regelmatig duikt waterstof als ‘groen’ alternatief op voor fossiele brandstoffen, maar een groot probleem is dat waterstof met geweld (dus veel energie) moet worden onttrokken aan water of aan methaan (waarbij CO₂ ontstaat). Daarnaast is waterstof een behoorlijk explosief goedje en dat helpt ook niet erg. Zeker veertig jaar geleden was ik in Duitsland op bezoek bij onderzoekers die op een hele rustige en, naar mij leek, simpele wijze waterstof produceerden met behulp van bepaalde bacteriën. Ik heb daar nooit meer wat van vernomen, tot ik artikel in het Amerikaanse blad Wired las.

Cemvita Factory is een biotechbedrijf in Texas. In de labs van dat bedrijf wordt gewerkt met een verzameling micro-organismen die van olieresten uit een boorgat waterstof en kooldioxide maken. De kleinschalige proef zou een groot succes zijn geweest volgens Charles Neldon van Cemvita. Hij vertelt niet om welke beestjes het gaat, het geheim van de smid, maar hij denkt waterstof voor 1 euro (dollar zei hij natuurlijk) zou kunnen produceren.

In de VS zijn zeker duizend verlaten boorgaten waar zijn beestjes de boel kunnen schoonmaken, met als ‘bijproduct’ waterstof. Natuurlijk moet ie er dan wel voor zorgen om de kooldioxide netjes op te bergen, maar dat zou moeten lukken. Cemvita wil dat gas onder de grond stoppen.
Met deze methode zou het bedrijf zeker tientallen jaren vooruit kunnen. Als alle boorgaten schoon zijn dan moet ie misschien in Duitsland eens rondvragen hoe die Duitsers dat destijds deden. Die gebruikten planten als ‘waterstofbron’. Cemvita noemt het waterstof dat het gaat fabriceren gouden waterstof, waarschijnlijk afgeleid van die kip met de gouden eieren.
Of in Edinburgh. Stephen Wallace van de universiteit van Edinburgh. werkt ook met bacteriën en waterstof. Zij voeden hun ‘beestjes’ geen olieresten, maar broodkorsten en lignine uit de afvalstroom van papiermakers.

Jon Gluyas van de unniversiteit van Durham stelt dat gouden waterstof iets heel anders is dan Cemvita voorstelt. Hij stelt dat ie dat kan weten, omdat hij die term gemunt zou hebben.

Lange adem

Al meer dan een eeuw geleden realiseerden onderzoekers dat er waterstof onder onze voeten moest zijn. Ernst Erdmann beschreef in 1910 hoe er waterstof in een zoutmijn stroomde. Hij volgde het gas vierenhalf jaar.

Barbara Sherwood Lollar  van de universiteit van Toronto heeft de waterstofgasbronnen in 2014 in kaart gebracht. Het kan op verschillende manieren ontstaan, maar andere micro-organismen kunnen het gas even zo snel weer opslurpen, zegt Gluyas.
De mens is gek genoeg om dat gas te gaan delven in plaats van die bacteriën hun werk in een gasfabriek te laten doen, zo blijkt ook uit het artikel in Wired. Iemand roept daar dat het veel makkelijker is om water elektrisch te splitsen, maar dan verlies je toch een hoop energie. Die microben halen hun energie uit de zon. Dat kunnen we ook wel, maar we zijn er niet erg goed in. Bovendien moeten die zonnepanelen ook nog eens ergens vandaan halen.
Die ‘geleerde’ die roept dat het veel makkelijker is om waterstof te ‘bereiden’ via elektrolyse, zou daar eens een levenscyclusanalyse van moeten maken en ook van de biowijze om waterstof te genereren. Dan heb je iets om te vergelijken.

Makkelijk is hier een volkomen belachelijke kwalificatie. Die makkelijke manieren hebben ons, onder veel meer, de klimaatverandering bezorgd. Uiteindelijk lijkt de mens steeds maar weer dat roofdier dat zijn eigen woonomgeving wegvreet. Dan poets je niet weg door er het plakkaat ‘groen’ op te plakken….

Bron: W`ired