Alexander Bradley van de Britse Antarctica-onderzoeksgroep en wiskundige Ian Hewitt van de universiteit van Oxford hebben een rekenmodel ontwikkeld voor het wegsmelten van de ijslaag op Antarctica. Aan de hand van dat model kwamen ze tot de veronderstelling dat er onder de ijslaag een nieuw kantelpunt ligt waardoor, als dat overschreden wordt, grote hoeveelheden water in de wereldzeeën terecht zullen komen, gepaard gaand met een grote zeespiegelstijging. Volgens het tweetal is het niet goed mogelijk dat omslagpunt vast te stellen aan de hand van bepaalde waarschuwende indicatoren.
Zeeijsplaten zijn zeer gevoelig voor het smelten door realtief warm oceaanwater op de scheiding tussen land en zee. Recent gepubliceerde onderzoeken naar de complexe hydrografie van de ondergrond van de ijslaag lijken er op te wijzen dat relatief warm oceaanwater tot grote afstanden onder de ijskap kan binnendringen, met dramatische gevolgen voor de ijsdynamiek.
Op basis van hun rekenmodel stelden de onderzoekers dat hoe groter het gebied is waar het oceaanwater onder de ijslaag is doorgedrongen, hoe harder het ijs zal smelten. Dit mechanisme is volgens de onderzoekers niet opgenomen in de veel gehanteerde ijskapmodellen. Hun resultaten zouden wijzen op een sterkere gevoeligheid van het smelten van de ijskap, en dus op een grotere bijdrage aan de stijging van de zeespiegel in een opwarmend klimaat, dan tot nu toe werd aangenomen.
Bron: der Spiegel