Geisers in IJsland (hier in Nesjavellir) zijn natuurlijke aardwarmtebronnen (afb: WikiMedia Commons)

Duitsland zou in 2030 (dus over zeven jaar) 10 TWh (tera is een factor biljoen) aan aardwarmte willen oppompen. Ook Frankrijk gokt op aardwarmte als ‘vernieuwbare’ energiebron, maar beseft dat het oppompen van aardwarmte van een paar kilometer onder het aardoppervlak zal kunnen leiden tot aardbevingen zoals gebeurd is bij het oppompen van aardgas (vraag maar aan de Groningers). Die bevingen zouden kunnen worden voorkomen door ‘slim’ gebruik te maken van die warmte, maar hoe zeker is dat?
Bij het benutten van aardwarmte worden vloeistoffen onder hoge druk door een boorgat van enkele kilomometers gejaagd daar verwarmd en via een ‘uitlaat’ verwarmd naar boven gevoerd. Dat proces kan leiden tot aardbevingen. Er zijn al verschillende aardwarmteprojecten gestopt vanwege die problemen, onder meer een in de Elzas in de buurt van Straatsburg.
Het grote probleem is dat we niet zo erg veel weten van de aardmantel ook al worden er vooraf bij zulke projecten seismische metingen gedaan. Dan nog is allesbehalve duidelijk hoe die mantelstructuur er ter plekke uitziet en hoe die zal reageren op een vloeistof die onder hoge druk daar doorheen wordt gejaagd.

In Frankrijk hebben Ioannis Stefanou en zijn collega’s van het instituut voor civiele techniek en werktuigbouw (GeM) dat probleem bestudeerd. Ze kwamen tot de conclusie dat het een kwestie van dosering is, maar hun project is eigenlijk nog maar net begonnen. Als het project met succes afgerond zou worden dan zouden ‘we’ volop van de aardwarmte kunnen genieten of kooldioxide onder der grond kunnen stoppen zonder dat daardoor aardbevingen veroorzaakt worden, denken de onderzoekers en opdrachtgevers, maar hoe zeker is dat. In Groningen werd ook eerst tientallen jaren gas opgepompt voor de desastreuze gevolgen ‘boven water’ kwamen…

Bronnen: idw-online.de, Futura-Sciences