Windmolens in bossen niet fijn voor vleermuizen

Vleermuizen en windmolens

Vleermuizen mijden in bossen de omgeving van windturbines (afb: Leibnizinstituut)

Windmolens moeten een belangrijk deel van de energie opwekken in een (gedachte?) groene toekomst, maar er kleven wel wat bezwaren aan deze vorm van hernieuwbare energie. Zo zouden die nogal wat vogels om zeep helpen en veel lawaai maken, maar nu hebben Duitse onderzoekers nog een ander probleem ontdekt. Ze zouden, vooral als ze in bossen worden geplaatst, vleermuizen doden en/of wegjagen. De onderzoekers stellen daarom windmolens uitsluitend in onbeboomde, open omgevingen te plaatsen.
Windmolens leveren steeds goedkopere energie en lijken daarom hun zegetocht voort te zetten, maar dat stuit op steeds meer bezwaren van omwonenden van de beoogde molenlocaties en, zo stelt het persbericht, dat leidt er toe dat er steeds vaker windturbines neergezet worden in bosgebieden. Onderzoekers van het Leibnizinstituut voor wildonderzoek vonden dat die bosturbines grote effecten hebben voor de daar foeragerende vleermuizen, niet alleen voor vleermuizen die op jacht zijn boven de boomtoppen die direct met de wieken in aanraking kunnen komen, maar ook vleermuizen die onder die toppen blijven om voedsel te verzamelen. Die ‘ondertoppers’ mijden de locaties van de windturbines.
“Bossen zijn gevoelige ecosystemen en waardevolle woongebieden voor veel zeldzame en beschermde vleermuizen”, zegt Christian Voigt. “Windturbines in bossen kunnen voor vleermuizen op verschillende manieren voor problemen zorgen. Vleermuizen die jagen op insecten boven de boomtoppen kunnen in aanraking komen met de wieken of de drukverschillen niet overleven die door die wieken worden veroorzaakt. Vleermuizen die jagen in de begroeiing verliezen een deel van hun habitat.”

Samen met collega’s van de Phillipsuniversiteit in Marburg en de universiteit van Kiel keek Voigt vooral naar de gevolgen voor de laagvliegende vleermuizen. De onderzoekers volgden de vleermuizen met ultrageluidsensoren op verschillende afstanden van de windmolens in 24 bosarealen in Hessen. Ze maakten onderscheid tussen drie groepen vleermuizen: de vleermuizen die in de open ruimte opereren (dus ook boven de boomtoppen), vleermuizen die in bosranden foerageren en de vleermuizen die in kleine ruimtes opereren zoals de Myotis of de langoorvleermuizen (Plecotus). Voigt: “Die bosspecialisten waren duidelijk minder actief in de buurt van windmolens, vooral die met grote wieken en in de zomermaanden.” Vanaf 450 m tot de windmolens nam de activiteit met bijna 50% af.

Niet in bossen

Het blijkt dus dat alle vleermuizen in een bosgebied last hebben van windturbines daar. De onderzoekers vinden het dan ook verstandig om geen windmolens in bosgebieden te plaatsen. Als dat toch moet, om wat voor een reden dan ook, dan zouden er aanvullende maatregelen genomen moeten worden zoals compensatie voor het voor vleermuizen voor het teloor gegane woongebied, stellen de onderzoekers.

Bron: Alpha Galileo

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *