Bosbranden komen steeds vaker voor in het Noordpoolgebied. Onderzoekers stellen op basis van simulaties, dat door het steeds verder wegsmelten van de permafrost de bodem ter plekke steeds droger zal worden hetgeen het ontstaan van bosbranden bevordert.
In de subarctische en arctische gebieden van Noord-Canada en Siberië is de trend duidelijk. Bosbranden komen steeds vaker voor. Een groep klimatologen wilde begrijpen welk mechanisme er achter dit zorgwekkende fenomeen schuilging.
Ze baseerden zich bij hun onderzoek op simulaties door een van de uitgebreidste aardsysteemmodellen: het Community Earth System Model. Dat rekenmodel zou het mogelijk maken om rekening te houden met de wisselwerkingen tussen de opwarming van de aarde, het smelten van de permafrost op hoge breedtegraden, de aanwezigheid van water in de bodem en het uitbreken van bosbranden.
Om het invloed van de mens te onderscheiden van de natuurlijke klimaatvariaties, gebruikten de onderzoekers een reeks van vijftig simulaties over de periode 1850 tot 2100, in het scenario dat de broeikasgasuitstoot blijft stijgen (SSP3-7.0; in feite de huidige situatie).
2050
Volgens de simulaties zou rond het midden van deze eeuw de door de mens veroorzaakte ontdooiing van de permafrost zo groot zijn dat de bodemvochtigheid in subarctische en arctische gebieden plotseling zal dalen. Dat zal leiden tot opwarming van het oppervlak en atmosferische uitdroging.
Dat zijn omstandigheden die bevorderlijk zijn voor het uitbreken van bosbranden. “In de tweede helft van deze eeuw laten onze simulaties een plotselinge verschuiving zien van vrijwel geen branden naar zeer hevige branden in slechts een paar jaar tijd”, zegt hoofdauteur In-Won Kim van het centrum voor klimaatnatuurkunde van het IBS (Zuid-Korea).
Dat komt, speculeren de onderzoekers, doordat de vegetatie in deze gebieden waarschijnlijk ook zal toenemen als gevolg van de toenemende atmosferische concentraties van de groeibevorderende kooldioxide (CO2). Dat gas komt bij bosbranden vrij, hetgeen de aardopwarming nog eens aanzwengelt en de ‘eeuwig bevroren’ grond verder ontdooit. Daar zouden klimatologen momenteel nog geen rekening mee hebben gehouden in hun aardsysteemmodellen.
Bron: Futura-Sciences