De ET-Lancetschijf (afb: eatforum.org)
De landbouw is een van de grootste ‘klimaatvervuilers’ gerekend naar de broeikasgas-uitstoot (geschat tussen een kwart en eenderde van de werelduitstoot). Dat aandeel zou bij een nog steeds groeiende wereldbevolking kunnen oplopen tot 80%. Onderzoekers presenteren nu een recept om niet alleen die uitstoot sterk te verminderen tot 0% en zelfs nog meer. Dan zal de mens wel zijn menu drastisch moeten aanpassen en veel minder voedsel moeten verspillen (onder meer) en zijn landbouwmethoden moeten veranderen.
In 2019 lag de mondiale broeikasgasuitstoot op 54,2 miljard ton CO2-equivalenten. Het recept zou goed kunnen zijn voor een netto negatieve broeikasgasuitstoot (dus in feite een een broeikasgasverwijdering van 13 miljard ton per jaar, stellen de onderzoekers.
“We zien het voedingssysteem als een van de sterkste wapens in de strijd tegen de klimaatverandering”, stelt Benjamin Houlton van de Cornelluniversiteit. “We moeten af van het zoeken naar dé oplossing en zouden lokale oplossingen moeten stimuleren via marktprikkels.”
Eerder onderzoek had al aangetoond dat verandering van het eetpatroon de manier is om landbouw van een groot deel van zijn broeikasgaslast af te helpen. Houlton en zijn collega’s stellen dat die reductie nog veel verder kan gaan. Als de hele wereld in 2050 zou zijn overgestapt op een flexitarisch menu dat wordt aanbevolen door de EAT-Lance-commissie (voedzaam, gezond en duurzaam), dan zou de broeikasgasuitstoot voor voeding dalen met 8,2 miljard ton, maar dat is nog niet genoeg voor een netto-negatieve uitstoot.
Naast verandering van het eetpatroon keken de onderzoekers ook naar de landbouwtechnieken. “Die houden ook het vastleggen van koolstof in “, zegt medeonderzoekster Maya Almaraz van de Princetonuniversiteit. Daar heeft de verandering van het eetpatroon weinig invloed op. Almaraz: “We bekeken zo’n twaalf technieken en er zijn er meer onderweg.”
Effectiefst
De effectiefste manieren om koolstof vast te leggen is de stimulering van bodemverandering voor gewassen, het ontwikkelen van landbouwbossen, het bevorderen van duurzame praktijken voor het oogsten van zeevruchten en het bevorderen van de productie van ‘groene’ kunstmest.
Met een proces van versterkte verwering zou, bijvoorbeeld, elk vijf jaar silicaat aan de grond meoten worden toegevoegd. Dat zou de vorming van carbonaten bevorderen. Deze techniek zou goed kunnen zijn voor enkele miljarden tonnen broeikasgassen per jaar, stellen de onderzoekers.
Er zouden bossen (die landbouwbossen) moeten worden geplant op landbouwgrond die niet gebruikt worden. Dat zou nog een goed zijn voor zo’n 10 miljard ton reductie van broeikasgassen (voornamelijk kooldioxide). Zeewier, gekweekt in kustgebieden en vervolgens begraven in de diepe zeeën zou goed zijn voor het vastleggen van 10,7 miljard ton kooldioxide, stellen de onderzoekers.
Bepaalkde toevoegingen aan het veevoer zou de methaanuitstoot met 1,7 miljard ton methaan kunnen verminderen en broeikasgas distikstofoxide (lachgas) zou kunnen worden vastgelegd door houtskool door de landbouwgrond te mengen (- 2,3 miljard ton).
Regionaal beginnen
Al die veranderingen zouden regionaal moeten beginnen. Zo lopen er in zuivelbedrijven in (de staat) New YYork al sedert de jaren ’70 projecten om met behulp van anaerobe micro-organismen uit mest stroom te ‘fokken’. Het ontstane biogas (vooral methaan) is dan de brandstof voor stroomproductie, maar dat blijft toch een fossiele brandstof dus niet echt ideaal. Houlton: “We zouden een heel pakket aan oplossingen moeten hebben.”
Bron: Science Daily