De historische broeikasgasuitstoot van de verschillende wereldregio’s (MENA=Middenoosten en Noord-Afrika) (afb: uit WIL-rapport)
Het zat al lang in de pijplijn, maar op 1 oktober werd in de hele EU een wet van kracht die bepaalt dat klimaatbelasting (koolstofheffing) mag worden geheven op de in de EU ingevoerde producten. Die belasting zou de broeikasuitstoot moeten compenseren die door de productie van de goederen wordt veroorzaakt, waar Europese bedrijven wel voor (zouden) betalen en niet EU-bedrijven niet. Het lijkt er op dat de EU op weg is de wereld te wijzen de strijd tegen de klimaatverandering ietwat serieuzer aan te pakken.
De met een lelijk EU-woord koolstofgrensaanpassingsmechanisme genoemde heffing zou qua omvang en ambitie nog niet elders op de wereld zijn vertoond. Het is in feite een belasting op producten die veel broeikasgasemissies veroorzaken zoals staal, cement en kunstmest.
Binnen de EU geldt voor een deel van de industrie al sedert 2005 dat die betaalt voor de broeikasgasuitstoot via een soort beurssysteem, waarop de aangewezen bedrijven ‘broeikasgasrechten’ kunnen kopen. Overigens geldt dat alleen voor de uitstoot boven een toegewezen waarde (die om niet vergeven zijn). Bedoeling daarvan is die rantsoenen steeds verder te verminderen en de uitstoot van broeikasgassen steeds duurder te maken.
In fasen
De koolstofheffing is in eerste instantie alleen verschuldigd voor staal, ijzer, cement, aluminium, stroom en waterstof. Later zullen daar dan andere grote broeikasgas’producenten’ als de aardolie, kunstrubber en andere metalen aan de lijst worden toegevoegd.
Slechts een kwart van de wereldbevolking leeft in een land waar een prijs op de broeikasgasuitstoot is gezet, maar de reikwijdte daarvan is vaak beperkt tot enkele (industrie)sectoren. Deze EU-maatregel betreft 45% van de totale EU-broeikasgasuitstoot. Het idee is dat die andere landen op de wereld aanzet tot een wat daadkrachtiger aanpak van het klimaatprobleem.
China heeft al geprotesteerd. Volgens dit land zou de maatregel vooral ontwikkelingslanden treffen die nauwelijks of geen bijdrage hebben geleverd aan de wereldwijde broeikasgasuitstoot. Het is moeilijk voor te stellen (maar niet ondenkbaar) dat dat land zich onder die categorie schaart.
Bron: Wired