“Kooldioxideverwijdering is geen oplossing klimaatprobleem”

David T. Ho

David T. Ho:…nutteloos… (afb: Columbia-universiteit)

Volgens klimatoloog David Ho van de Amerikaanse Columbiauniversiteit in New York is de verwijdering van kooldioxide geen oplossing van het klimaatprobleem. We moeten, stelt hij in Nature, de broeikasgasuitstoot snel drastisch verminderen, want anders is kooldioxideverwijdering zo goed als nutteloos.
Ho vindt die verwijdering niet nutteloos, maar dan gaat het om de netto-nulemissie in 2050 die we zouden moeten bereiken om de ergste schade enigszins binnen te perken te houden. Met de verwijdering redden we het niet gegeven de krappe tijd die ons door verbeuzeling nog rest.
Dat is hem duidelijk geworden na allerlei pogingen in die richting bestudeerd te hebben. We zullen moeten stoppen met klimaatverpestende activiteiten, vindt hij. Bomen planten zou hoe dan ook meer effect hebben (maar dan hebben we het wel over heel bomen, vele miljoenen).
Jaarlijks spuit vooral het rijke deel van de wereld zo’n 40 miljard ton CO2 de atmosfeer in en, vind hij, we zullen ons geld toch vooral eerst moeten besteden aan het verlagen van de uitstoot. Dat betekent dat we wel aandacht moeten besteden aan verwijderingstechnieken (voor die netto nul) maar dan met zo weinig mogelijk verspilling van land en energie.

De mensheid heeft nog nooit een vervuilende stof op wereldschaal verwijderd, stelt hij, zelfs niet op regionale schaal. We moeten ophouden met het vervuilen en de natuur het vuile werk laten doen, is zijn remedie. Dat is met de cfk’s gebeurd, de drijfgassen die de ozonlaag aantastten, met zwaveldioxide en stikstofoxiden die voor zure regen zorgde en met zwavel- en stikstoxiden die smog veroorzaakten.

Mislukking

We moeten, vindt hij, er rekening mee houden dat kooldioxideverwijdering een mislukking wordt, waardoor we terug moeten vallen op de natuur om de CO2-concentratie in de loop duizenden jaren te stabiliseren. Dat is, zo besluit hij, nog een argument om de uitstoot zo snel mogelijk te verminderen.

Bron: Nature

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *