Het Oermiameer in september 2020 gefotografeerd door Landsat (l) en in september 2023. Wit is zout (afb: NASA)

Het Oermiameer is of, liever gezegd, was ooit het grootste (zout)meer in Midden-Oosten. Het ligt (lag) in het noordwesten van Iran en had een gemiddeld oppervlak van, volgens de Wikiperdia, 5200 km². Nu is het meer op sterven na dood.Ooit in de tijd van de Assyriërs zo’n 4000 jaar geleden was het meer bekend om zijn rijkdom aan vissen. Rondom het meer lagen bossen van eiken en jeneverbessen. Inmiddels zijn de bomen verdwenen en is het beetje water dat nog over is bijna net zo zout als de Dode Zee waarin hooguit nog wat kreeften standhouden. In 2020 profiteerde het meer nog van een periode van overvloedige regens. Drie jaar later is daar weinig meer van over.
In het hete Midden-Oosten is zo’n jojo-effect niet vreemd. In de jaren ’90 bereikte het meer zijn grootste (gemeten) omvang, maar in de daaropvolgende twintig jaar daalde de waterspiegel met 7m.

Mens verantwoordelijk

In 2014 was het O~ermiameer ook  al eens aanzienlijk gekrompen (afb: WikiMedia Commons)

Daarvoor zijn verschillende factoren verantwoordelijk voor, maar daarin speelt de mens zeker nu wel de hoofdrol. Klimaatverandering, ook niet door de mens veroorzaakt, is een factor, maar vooral de mens heeft nu op die schommelingen een grote invloed. Niet alleen als veroorzaker van de klimaatverandering die de aarde nu doormaakt, maar ook hoe de mens het meer en zijn omgeving gebruikt (misbruikt?).

De huidige klimaatverandering zorgt voor langdurige droogtes. In dat gebied valt maar zo’n 250 mm regen per jaar (Nederland ongeveer 700 tot 800 mm). Boeren rond het meer gebruiken grondwater, deels legaal deels illegaal, om hun gewassen met te bewateren. Rivieren die op het meer uitkomen zijn afgedamd voor stroomopwekking, wat de watertoevoer niet bepaald bevordert.

Wetenschappers vrezen dat het meer niet te redden valt. Dat heeft hoogstwaarschijnlijk ook grote gevolgen voor de rond 6,5 mensen die rond het meer leven.

Bron: der Spiegel