Ontbossing Amazonië (afb: fapesp.br)
Bossen absorberen jaarlijks ongeveer 7,8 miljard ton CO₂. Dat is ongeveer eenvijfde van de door de mens veroorzaakte broeikasgasemissies, maar hun vermogen om ‘koolstof’ op te slaan wordt steeds meer bedreigd door klimaatverandering en nogal domme menselijke ingrepen zoals ontbossing. Uit een nieuw onderzoek van het Potsdammer instituut voor klimaatonderzoek (PIK) blijkt dat rekening moet worden gehouden met het mogelijk afnemende opnamevermogen van bossen van CO₂. Anders zou het bereiken van de klimaatdoelen van het Parijse Akkoord aanzienlijk moeilijker, zo niet onmogelijk, en aanzienlijk duurder kunnen worden, waarschuwen de onderzoekers.
“Wie klimaatacties uitstelt, moet rekening houden met steeds hogere kosten”, stelt hoofdauteur Michael Windisch en gasthoogleraar bij het PIK. “Onze huidige klimaatstrategieën zijn niet alleen gebaseerd op het behoud van bossen, maar ook op het vergroten van hun oppervlakte. Met het toenemende aantal bosbranden zoals die in Californië en de aanhoudende ontbossing in het Amazonegebied, is dit een riskante gok. Bovendien bedreigt klimaatverandering zelf de enorme koolstofvoorraden van de bossen.”
“We moeten zo snel mogelijk handelen, zodat de in de bossen opgeslagen koolstof daar blijft, anders wordt het steeds duurder – en mogelijk onmogelijk – om het verlies te compenseren door nog grotere emissiereducties in sectoren als energie, industrie en vervoer.”
In het onderzoek gingen de onderzoekers na hoe klimaatdoelen bereikt kunnen worden als bossen minder CO₂ opslaan dan voorheen. Om dit te doen, maakten ze gebruik van het REMIND-MAgPIE-rekenmodel, dat wereldwijd land- en watergebruik koppelt aan energie(verbruik) en economie en van het wereldwijde vegetatierekenmodel LPJmL.
Zij analyseerden hoe natuurlijke verstoringen en menselijke ingrepen in bossen de uitvoering van klimaatbeschermingsmaatregelen (kunnen) beïnvloeden. De onderzoekers vergeleken een klimaatbeleid met verschillende vertraagde en niet-duurzame strategieën.
Prijs van niets doen
Ongeacht de omvang van de schade aan het bos, toont het onderzoek aan hoe hoog de kosten kunnen zijn als er niets wordt gedaan. Zelfs een uitstel van vijf jaar zou de hoeveelheid maatregelen die nodig zijn om het verlies aan koolstof te compenseren aanzienlijk vergroten en de kosten ongeveer verdubbelen. De emissies in de energiesector zouden aanzienlijk sneller moeten dalen, gepaard gaand met een bijna verdubbeling van de capaciteit voor negatieve emissies. Daarvoor zou weer meer land nodig zijn, zeggen de auteurs. Uiteindelijk zouden de totale kosten aanzienlijk stijgen en zou de economie bijna twee keer zo zwaar worden getroffen als wanneer er direct klimaatactie was ondernomen.
Uit het onderzoek blijkt ook dat huidige modellen mogelijk te optimistisch zijn over de toekomstige CO₂-opslag in bossen. Ze houden onvoldoende rekening met verstoringen, overschatten de bemestende werking van CO₂ en onderschatten ontbossing.
“Bossen zijn geen onuitputtelijke hulpbron. Het is belangrijk om vroegtijdig te herkennen wanneer hun opslagcapaciteit afneemt”, zegt medeonderzoeker Florian Humpenöder. Hij benadrukt ook de noodzaak van betere bosbescherming en snellere koolstofreductie. Omdat bossen mogelijk minder CO₂ opslaan dan verwacht, zijn realistische voorspellingen van de koolstofopslag essentieel.
“Het is niet voldoende om simpelweg te hopen dat bossen intact blijven als we de opwarming van de aarde willen beperken”, voegt Alexander Popp toe, hoofd landgebruikverandering bij PIK . “Naast het beschermen van bossen is duurzaam landgebruik cruciaal, niet alleen om de biodiversiteit te behouden, maar ook om enorme economische schade te voorkomen en een leefbare toekomst te verzekeren.” Althans minder onmogelijk te maken, zou ik(=as) willen zeggen.
Bron: idw-online.de