Dan Jørgensen (in 2014):… zonder pijn …. (afb: WikiMedia Commons)

Volgens de Environmental Performance Index liggen alleen Denemarken en het Verenigd Koninkrijk op schema om in 2050 per saldo geen broeikasgassen meer uit te stoten. Daarbij is gekeken naar de behaalde klimaatresultaten tussen 2010 en 2019. Ook Namibië en Botswana lagen op koers, maar de onderzoekers die de index vaststellen argumenteerden dat de uitstoot van die landen erg laag is, maar dat niet bekend is of de doelstellingen ook gehaald zullen worden als de economie aantrekt. De rest, 176 landen, schoot te kort.
China, de VS, India en Rusland zouden met het huidige beleid verantwoordelijk zijn voor de helft van de broeikasgasuitstoot in 2050, maar ook landen als Duitsland doen niet genoeg om de afgesproken doelstellingen te behalen. “Dit moet een oproep zijn voor veel landen, waarvan een deel zal hebben gedacht goed bezig te zijn”, zegt Daniel Esty van het centrum voor milieurecht en beleid van de Yaleuniversiteit, die de index elke twee jaar wereldkundig maakt.
Volgens het VN-rapport dit jaar zou er nog tijd zijn om de doelen te halen, maar die tijd lijkt voor veel landen al bijna voorbij te zijn (en dus ook voor de hele wereld). Zo hebben de vier Trumpjaren het klimaatbeleid in de VS een ernstige knauw gegeven. Die staan nu 43ste met een score van 51,1 op de 100 tegen 69,3 in 2020 (cijfers tot 2017, dus voor Trump aantrad). De VS doen het ’t slechtst van alle westerse landen met uitzondering van Canada.

Denemarken

Daartegenover staat Denemarken als nummer 1. Daar heeft het parlement wetgeving aangenomen om in 2030 de uitstoot ten opzichte van 1990 met 70% te verminderen. Tweederde van de stroom komt daar van schone bronnen. Kopenhagen denkt over drie jaar ‘klimaatneutraal’ te zijn. Het land heeft groot ingezet op windenergie en wil uiterlijk in 2050 alle gas- en olieactiviteiten kappen. Volgens de Deense klimaatminister Dan Jørgensen heeft zijn land aangetoond dat de overgang mogelijk is zonder de samenleving pijn te doen. “Dat maakt je niet minder concurrerend, eerder het tegendeel.”

“Het grote nieuws is dat beleid ertoe doet”, zegt Alexander Sherbinin, een van de onderzoekers. “Er zijn bepaalde routes naar een koolstofarme en klimaatvriendelijker toekomst, maar dat hangt af van grote politieke overeenstemming.”

Voor het eerst hebben de onderzoekers ook voorspellingen gedaan over het verloop van de uitstoot in de toekomst, maar zo’n voorspelling is niet erg keihard. Volgens Tanja Srebotnjak van het Zilkha-centrum voor milieuintitiatieven, die aan eerdere EPI’s heeft meegewerkt, is die projectiemethode een ‘redelijke eerste poging’ die later verfijnd kan worden. “Die helpt beleidsmakers te volgen welk effect hun maatregelen hebben en dat te vergelijken met andere, soortgelijke landen.”

Bron: New York Times