De Matoesevitsj-ijsplaat (vernoemd naar een Russische schaatser?) ten noorden van ~Rusland (afb: univ. van Ottawa)
Uit onderzoek blijkt dat in zee eindigende gletsjers op het Noordelijk Halfrond zich de laatste twintig jaar massaal hebben teruggetrokken, 85% van de bestudeerde 1704. 3% was tussen 2000 en 2020 langer geworden. 123 daarvan hebben echter niet langer meer ‘contact’ met de zee door wegsmelting van het ijs. De onderzoekers zien die ontwikkeling, gegeven de laksheid bij de bestrijding van de klimaatverandering, niet zo gauw kenteren.
“Sinds 2000 hebben de zeegletsjers op het Noordelijk Halfrond een oppervlak van 390 km2 per jaar verloren”, zegt promovendus Will Kochtitzky van de universiteit van Ottawa. “Dat is zes keer het oppervlak van Manhattan en meer dan 1 km2 per dag.” Uit het onderzoek kwam naar voren dat zeegletsjers op Groenland goed waren voor 60% van dat verlies.
De wegsmelting van gletsjers en het ijs op de polen wordt veroorzaakt door menselijke activiteiten, maar het blijkt dat sommige gletsjers sneller smelten dan andere en daar zoeken wetenschappers verklaringen voor. “We vonden grote verschillen als reactie op soortgelijke veranderingen in lucht- en zeetemperatuur en aanwezig zeeijs”, zegt Luke Copland, hoogleraar aan de Canadese universiteit. “Dat bewijst dat de unieke ijskenmerken de belangrijkste factoren vormen in die verschillen.”
Hij stelt dat het verlies van zeeijs rond de Noordpool een van de belangrijkste aanstichters van de terugtrekking van de gletsjers is. “Gletsjers hebben meestal brede marges waar ze de oceaan ontmoeten. Gletsjers die doorlopen in zee onder de zeespiegel trokken ook bijzonder snel terug.”
3% langer
De 3% van de gletsjers die juist langer werden leden meestal aan instabiliteit, waardoor het ijs een aantal jaren tien tot honderd keer sneller bewoog dan normaal. Volgens Kochtitzky zullen die de komende jaren toch ook snel korter worden.
Voordat ze met het onderzoek begonnen hadden de twee onderzoekers geen idee over hoeveel gletsjers er in de zee eindigen, laat staan hoe die veranderden. Ze moesten handmatig satellietbeelden opmeten om het verlies in kaart te kunnen brengen. Ze denken ook dat dit voor het eerst is dat dat gebeurd is en dat deze informatie wezenlijk is voor het begrip waar het om gaat bij de klimaatverandering.
De verliezen aan ijs zie je overal op het Noordelijk Halfrond en de onderzoekers verwachten niet dat die verliezen zullen afnemen als je ziet hoe de wereld reageert op de klimaatverandering. Copland: “We hebben de afgelopen twintig jaar een tiental ijsplaten verloren zien gaan doordat de klimaatdrempel is bereikt waardoor die ijsmassa’s niet langer meer kunnen blijven bestaan. De weinig overgebleven ijsmassa’s in Noord-Canada, Groenland en Rusland zullen in de komende decennia verdwijnen.”
Bron: Science Daily