Zelfs het Vaticaan schijnt zich bezig te houden met de dreigende klimaatontwrichting. Paus Franciscus heeft in zijn encycliek (boodschap) Laudato Si’ (Wees geprezen) de postindustriële periode (???; as) waarschijnlijk als een van de onverantwoordelijkste in de geschiedenis (van de mensheid, neem ik aan; as) genoemd. Op 13 en 14 juli was er in Vaticaanstad een symposium over de maatregelen die genomen moeten worden om de dreigende ontwrichting van het klimaat te keren. Daarbij gaat het niet alleen over het reduceren van de broeikasgasuitstoot, stelden de 25 wetenschappers.
De eenmiljard rijken in de wereld die bijna uitsluitend verantwoordelijk zijn voor de klimaatveradering zullen hun portemonnee moeten trekken om de arme en kwetsbare landen bij te staan de gevolgen van de klimaatverandering te doorstaan, vinden de onderzoekers. Hun constateringen en aanbevelingen zijn niet opmerkelijk of nieuw, maar wel opmerkelijk is dat ze hier tegelijkertijd worden genoemd.
Volgens de verzamelde wetenschappers zou klimaatbeleid op drie pijlers gebouwd moeten zijn: terugdringing, aanpassing en omvorming. De eerste pijler behelst het terugdringen van de oorzaken van de klimaatverandering met de nadruk op de eenmiljard wereldbewoners die voor het overgrote deel van de broeikasgassen verantwoordelijk zijn. Die zullen de overige aardbewoners moeten helpen de uitstoot te verminderen, zowel technisch als financieel.
Als het over aanpassing gaat, dan hebben de wetenschappers het over ongelijkheid, bestuur en de toegang tot geld. Het armere deel van wereld zal geholpen moeten worden zich aan te passen aan de gevolgen van de klimaatverandering. Die arme landen, de wetenschappers hebben het dan over zo’n driemiljard mensen, zullen ook toegang moeten krijgen tot energie, water en voeding, gelijkwaardig aan de toegang van de rijke landen.
Voor de derde pilaar (om in stijl te blijven) zien de wetenschappers ook een grote rol voor zichzelf weggelegd. De maatschappij zal moeten veranderen. De blik zal ook niet alleen op de klimaatcrisis gericht moeten zijn maar ook op andere problemen die daarmee samenhangen zoals de alarmerende situatie van de biodiversiteit op deze planeet. Het economische systeem zal op de schop moeten en bij alles wat we doen zullen we ons rekenschap moeten geven van wat dat voor onze omgeving betekent. Opmerkelijk is dat hier niet de dreigende grondstofcrisis wordt genoemd.
Wat de invloed van deze aanbevelingen zal zijn laat zich raden: geen. Wij in het rijke deel van de wereld zijn veel te druk met zoeken naar alternatieve leveranciers van fossiele brandstoffen dan dat we ons druk zouden maken om al die ingewikkelde en pijnlijke zaken die die ‘Vaticaan-wetenschappers’ aandragen. Overigens lijken ook deze wetenschappers iets te vergeten: de nog steeds maar groeiende wereldbevolking.
Bron: Nature