Windturbinebladen zijn weinig duurzaam

turbineblad

Turbinebladen van windmolens zijn tegenwoordig knap lang (afb: vestas.com)

We moeten naar een maatschappij waar geen afval meer bestaat, maar daar ziet het er voorlopig niet naar uit. Een belangrijk probleem is dat kringlopen (ww) bij het begin moet beginnen: ontwerp een product zo dat dat ook mogelijk is. Rommel niet allerlei materialen door elkaar. Is het product noodzakelijk? En zo kun je je vooraf nog wel een aantal zaken afvragen. Waarom worden duurzame, in de zin van langlevend, materialen als polymeren gebruikt voor kortetermijntoepassingen als verpakkingen? En vooral: hoe haal ik die boel weer terug van de consument/gebruiker? Het moeilijke verhaal van een kampioen van de duurzaamheid (niet dus): windturbines (specifieker, de bladen). Lees verder

Wat als die windmolen het gehad heeft?

Epoxyhars ontleed tot bisfenol A

Links het materiaal van een turbineblad, rechts de ‘opbrengst’ (afb: univ. van Aarhus)

Elk systeem heeft zijn houdbaarheidsdatum, of het nou een lichaam is of een windmolen. Het is natuurlijk mooi dat je van wind elektrische energie kan maken, maar daar hebben we materialen voor nodig. De wind blaast zich niet zelf elektrisch. Dus wat doen we met overjarige of kapotte windmolens? Onderzoekers in het Deense  Aarhus denken een manier gevonden te hebben om het gebruikte materiaal, en dan hebben we het over epoxyharsen, weer als nieuw te maken, waarbij ze meteen ook het vezelmateriaal (bedoeld voor de versterking van het materiaal) ‘redden’. Het resulterende materiaal zou de grondstof voor nieuwe turbinebladen kunnen zijn. Helemaal tevreden zijn ze nog niet over hun mogelijke oplossing… Lees verder