Mangaanknollen (afb: wikiMedia Commons)
Het mijnbouwbedrijf Metals Company wil dat Greenpeace wordt verwijderd uit het VN-overlegorgaan dat zich bezighoudt met diepzeemijnbouw, International Seabed Authority. De groenvreders zouden onderzoek van het bedrijf in de Stille Oceaan hebben verstoord. Het bedrijf beschuldigt de organisatie van een anti-wetenschapshouding. Greenpeace stelt dat er voldoende winplaatsen op land beschikbaar zijn van de gewilde metalen. Lees verder
Léa Rouqette in het lab aan het recycleren (afb: Chalmersuniversiteit)
Onderzoeksters van de Zweedse Chalmersuniversiteit hebben een methode gevonden om meer grondstoffen te halen uit afgedankte lithiumionbatterijen en -accu’s. Bij lithium zou het opwerkingspercentage op 100 uitkomen en bij aluminium zou dat 98% zijn. Van andere grondstoffen zou het verlies van waardevolle materialen zoals nikkel, kobalt en mangaan zijn teruggebracht. Voor het proces zouden geen schadelijke stoffen worden gebruikt (want oxaalzuur). Lees verder
Schattingen lithiumvoorraden door de Amerikaanse geologische dienst (afb: https://www.linkedin.com/pulse/why-we-probably-running-out-lithium-katharina-gerber-ph-d-)
Het is een sprookje dat de elektrische auto goed is voor het klimaat. Het is als het verhaal van de kleren van de keizer. Auto’s verspillen een hoop energie (die vooral fossiel wordt opgewekt) en zijn ‘dodelijk’ voor de (eindige) grondstofvoorraden, om maar een paar gigantische minpunten te noemen. Nu dreigen er lithiumtekorten te ontstaan voor de batterijen en accu’s die nodig zijn om die E-auto’s te bewegen en dat risico wordt natuurlijk steeds groter als we we bedenken dat het aantal E-auto’s nu nog maar een fractie is van het aantal f-auto’s (fossiel aangedreven voertuigen). Lees verder
De elektrische auto is allesbehalve ‘groen’
De wereld zal duurzamer moeten worden, maar die hang naar verduurzaming vergroot de jacht op voor die ‘verduurzaming’ noodzakelijke grondstoffen (hoe duurzaam is dat?). Kobalt is erg gewild als (onmisbaar?) bestanddeel van accu’s en batterijen. Dat aanlokkelijke materiaal vind je vooral in Kongo, het al jaren door twisten en rampen verscheurde land. Kinderarbeid, mensenrechtenschendingen en milieuschade zijn de ‘bijwerkingen’ van de kobaltjacht. Quentin Noirfalisse en Arnaud Zajtman hebben een documentaire gemaakt over de gruwelijke schaduwkant van ‘verduurzaming’: ‘Cobalt rush: the future of going green/Cobalt, l’envers du rêve électrique.’ (Youtube). Lees verder
Ana Maria Martinez werkt in haar lab aan stadsmijnbouw (afb: Sintef/Thor Nielsen)
De coronapandemie was een leerzame periode, maar leren we daar ook van? Ineens bleken er essentiële winkels/bedrijven te zijn en was het mogelijk mensen verboden op te leggen die we anders niet zouden pikken. Als we het hebben over de bestrijding van de klimaatontwrichting, gaat het vaak alleen maar over het terugdringen van de broeikasgasuitstoot en de overgang naar duurzame energie, maar waarom hebben we het niet het niet over essentiële behoeftes? Moeten we vliegen voor ons levensgeluk of autorijden en is wind- of zonne-energie wel zo duurzaam (dan hebben we het natuurlijk niet over de bespottelijke gedachte dat kernenergie en aardgas ‘groen’ zouden zijn)?
Waar halen we de materialen vandaan om een ‘duurzame’ samenleving te scheppen? Nils Anders Røkke van het Noorse instituut laat daar zijn gedachten over gaan, maar ook hij vergeet de ‘noodzaak’ van de behoefte te wegen. We hebben 42 keer zoveel lithium nodig als nu en zeven keer zoveel zeldzame aarden, stelt het Internationale Energieagentschap. Is dat zo? Lees verder
Periodiek Systeem van verloren materialen (afb: Nature)
Mijnbouw is een verwoestende bedrijvigheid en de mensheid gaat ook nog eens bijzonder verspillend om met de zo gewonnen grondstoffen. Uit een analyse van 61 commercieel toegepaste metalen blijkt dat meer dan de helft niet langer dan tien gebruikt wordt en veel daarvan gaat daarna voor een groot deel verloren voor hergebruik. Lees verder